46 lat temu odbyła się premiera tego filmu.
Ogary poszły w las i wytropiły małego chłopca, żyjącego w dziczy, zgodnie z prawami natury i otaczającą florą i fauną...
Znaleziony we Francji niedaleko miasteczka Saint-Sernin-sur-Rance w departamencie Aveyron 8 stycznia 1800 roku chłopiec, wiek około 12 lat, na ciele liczne blizny. Dzikie dziecko wychowywało się w lesie pośród zwierząt, żywił się korzonkami, żołędziami, bylinami.... Dzikie dziecko trafiło do doktora i pedagoga Jean Itard, który zajmuje się głuchoniemymi. Chłopcu nadano imię Viktor, doktor rozpoczyna terapię, proces wychowawczo - edukacyjny, sukcesy, porażki, metody to wszystko zostało opisane w literaturze psychologicznej. Tkwimy w kameralnym, powolnym stanie, czasoprzestrzeni zamkniętej i obserwujemy zapis relacji , dziennego uczestnictwa w uczeniu, adaptacji wyalienowanej jednostki do nowych warunków.
Nowa rzeczywistość, nowy człowiek i nowe imię Viktor, który uczy się, nabywa nowe umiejętności, mimika - maska, twarz niemal nieruchoma, pojawiają się łzy i tylko niemy krzyk, i bunt powoduje pojawienie się na twarzy ruchomych mięśni, rysów, stanem najwyższego uniesienia są niekończące się, pokłady radości, euforii, szczęścia gdy udaje się na spacery, zew natury daje o sobie znać, na łono natury, do lasu, do miejsca z którego brutalnie został wyrwany, ze swojego naturalnego środowiska, bezpiecznej przystani,otoczenia , które znało, które kochało, w którym się wychowywało, potrafiło funkcjonować, czuć się bezpiecznie, walczyć o swoje, znać swoją hierarchę, poczucie tożsamości i integralności.
Zaangażowanie doktora w cały proces twórczo - naukowy wobec chłopca pokazał, że potrafi się zaakceptować nowe warunki i nawiązać więź porozumienia i przywiązania , szczególna rola pani Guérin.
Rodzi się pytanie natura czy wychowanie, czy mamy prawo zabierać naturze kogoś, czy ubierając dzikusa w szaty i ucząc go jeść nożem zapewnimy mu lepszy byt?
W pewnym momencie proces naśladowania nauczyciela i postępów w nauce zatrzymał się.
Dzikie dzieci mają problemy z opanowaniem ludzkiej mowy, że ludzkie dziecko przechodzi w swym rozwoju okres, kiedy zdolne jest przyswoić sobie język z niezwykłą łatwością. Ten optymalny okres kończy się jednak z wejściem w wiek dojrzewania i człowiek, który swej szansy opanowania mowy nie wykorzystał przed mniej więcej dwunastym rokiem życia, traci ją bezpowrotnie.
Viktor pomimo usilnych prób przystosowania go do nowych warunków, przysposobienia, adaptacji i życia wśród ludzi, wciąż odczuwał zew natury, pierwotne instynkty zwierzęce odzywały się i wciąż toczyły walkę, bunt, nieskrępowanie i naturalność zostały stłamszone w chłopcu.
Pani Guérin do końca życia opiekowała się Viktorem, była to jedyna osobą z którą był związany. Viktor zmarł w 1828 roku w wieku czterdziestu lat.
Czarno - biały zdjęcia i koncerty Vivaldiego oddają klimat XIX wieku procesu twórczego i eksperymentu na człowieku.
Postać Viktora / dzikiego dziecka stworzona przez jedenastoletniego cygańskiego chłopca, który został wyłoniony z castingu 2500 starających się innych chłopców musiało być niełatwe dla reżysera. Chłopiec tak sugestywnie wcielił się w swojego bohatera, realnie, że od początku do samego końca elektryzuje mnie jego naturalność, nieposkromiona natura, żywiołowość i dzikość zwierzęca, zew natury, który pozostał pomimo odłowienia i zabrania z naturalnego środowiska do cywilizacji, nauczenia, postawy, ubrania i tworzenia "nowego człowieka". Zmiana pozycji z poziomej z czasem do pionowej, mimika twarzy nieruchoma do stanów emocji związanych z buntem lub spacerami, euforia. Rola wpisana i skrojona dla Jean-Pierre Cargol, szkoda, że taka naturalność nie została wykorzystana w przyszłości.
François Truffaut świetny reżyser, świetna rola doktora uososbienie spokoju, pedagogicznego podejścia i eksperymentu.
Nagrodzony film przez Amerykańskie Stowarzyszenie Krytyków Filmowych (NSFC) w 1971 roku wygrana Najlepsze zdjęcia Néstor Almendros.
National Board of Review 1970 rok wygrana Najlepszy reżyser François Truffaut i Najlepszy film.