to z wykształcenia filozof dlatego jego filmy nie rozlewają się po powierzchni, ale idą w głąb. Wspaniale maluje portrety psychologiczne i obnaża wewnętrzną sytuację bohaterów szarpanych skrajnymi uczuciami. Są oni zawsze w pułapce: czasu, okoliczności, samych siebie czy innych.
W "Hotelu Ameryka" obserwujemy ludzi, którzy do siebie lgną, ale jednocześnie odpychają się i ranią. Hélène, kobieta w średnim wieku (po raz pierwszy u Téchiné Catherine Deneuve) przyjeżdża z Paryża do Biarritz. Próbuje w ten uciec od przeszłości czyli wspomnienia o najboleśniejszej sprawie - śmierci ukochanego męża. Od tego wydarzenia mija rok, ale ona wciaż nie potrafi uporządkować życia. W Biarritz poznaje Gillesa, młodszego faceta, którego życie uczuciowe również dalekie jest od stabilności. Zakochuje się on bez pamięci w Hélène, co zapoczątkowuje związek pełen sprzeczności, trudności i dzikiego seksu. Ona potrzebuje zapomnienia, on porzadku, z czasem role się obrócą, ale zaniknie zdolność do wzajemnej komunikacji. To przykre, że ostatecznie ludzie, którzy rzeczywiście się kochają, i myślą o sobie - rozstają się. Bo nie potrafili się dogadać a zostawili wszystko jakiemuś przypadkowi. A ten po prostu nie zaszedł.